Duygularımı kelime kaplarına sıkıştırmak oldukça zor. Ne kadar ifade etmeye çalışırsam çalışayım yetmeyecek gibi. Ama anlatamasamda, sen hissettiğim her şeyi bilirsin zaten.
Mesela üzgün olduğum zaman hemen anlarsın. Nasılsın sorusuna verilen iyiyim cevabı geçersizdir senin için. Ben de sen üzülmeyesin diye yorgunum derdim hep. Odama gidip biraz dinlenmem gerek. En azından toparlayana kadar beni üzgün görüp üzülmemen için.
Sevgin ve merhametinin büyüklüğünü anlatan bir ifade yok. Sanki yıllar boyu kalbime yavaş yavaş işlemişsin gibi. Ancak ikimizin arasında ve ikimizin bildiği.
Sensiz geçen takvim yılı bunu hiç değiştirmedi ve hiç eksiltmedi. Sevgin bende hala aynı. Kalbime işlediğin gibi.
Özlediğin zaman yanına çağırdığında gelemediğim her sefer için özür dilerim. Buluşmamızı erteleyip buluşamama sebebimi erteleyemediğim için. Yanında olamadığım her dakika için birkaç yılımı verebilirim.
Bir yere sağ salim vardığımı sana haber edemediğim yolculuklar sonlanmıyor artık. Sanki sürekli bir yolculuktayım. Evin neresi olduğunu hissedemiyorum.
Her canım acıdığında hala ilk sen aklıma geliyorsun. Küçükken korktuğumda annee diye bağırdığım gibi. Her mutlu anımı paylaşmak için, yine ilk seni arıyor gözlerim. Sensiz her sevinç biraz buruk benim için.
Çocukluktan büyüklüğe, yaş aldıkça geçilir diye biliyordum. Oysa annesini kaybedince büyürmüş insan. Hiç bu kadar büyümemiştim.
Benim için yaptığın her şey için sana tüm kalbimle teşekkür ederim. Bana bıraktığın mirasın aslında bizzat kendim olduğunu biliyorum. Emeğini boşa çıkarmayıp mirasına sahip çıkacağım. Yıpransam da, zorlansam da.
Hayır üzgün değilim annem. Sadece biraz… Yorgunum.
Tekrar kavuşuncaya dek.
Oğlun.
Samki meryem ablam dilyor gibi bir hissiyatla okudum içime işledı gönlüme dokundu Ahmedım annen seniardından severken bile incitmezdı
:_(
Teşekkürler.
Allah annenizi rahmeti ile kuşatsın inşallah.
Ilk basta okumaya baslarken yarıda bıraktım yazınızı okuyamadım , çok ağır geldi…
Mekânı cennet olsun, size de Allah sabır versin.
O kadar çok korkuyorum ki annemi kaybetmekten, ona son bir kez sarilamamaktan, düşüncesi bile beni çok kötü etkiliyor. Şu an uzaktayız ama var olduğunu bilmek bile yetiyor. Yazdıklarınızı okurken o kadar çok etkilendim ki gerçekten yazamadan duramadım..birgun bu pişmanlıkları yaşayacağımı biliyorum ama yine de elimden bisey gelmiyor onu yeterince mutlu edemiyorum, sarılamıyorum..
Kusura bakmayın gerçekten belki de içinizden diyeceksiniz ki annesi hayatta ama gelmiş burda bana ne anlatıyor diceksiniz ama bu korku da beni mahvediyor icimden yazmak geldi sadece…o kadar içten yazmışsınız ki yüreğinize sağlık 🙁
Anne çok değerli ya bir kere daha anladım
Mirasına sahip çıkacağım cümlesi çok hoşuma gitti. Anneler öyle bir emek veriyor ki bu yeryüzünde annesiz, sevgisiz, ilgisiz, merhametsiz, yetim kalmış nice çocuğa yetecek kadarını tek bir kişi aracılığıyla dünyaya hediye edebiliyorlar. Rahmanın en zarif ayetlerinden annelerimiz…