Üniversiteden mezun olmaya yakın ve mezun olduktan sonrada hepimizin kafasını karıştıran, rahat uyutmayan bir sorudur bu. Nerede ne kadar kazanırım, nerede daha rahat ederim, neresinin geleceği daha iyi olur gibi zor sorular bekler bizi. Hiçbir seçeneğe girip çalışmak garanti değildir tabi de, insan sanki hepsine girmiş de çalışıyormuş gibi bir çok soru ile zihnini meşgul eder. İnternetten okuduğum onlarca yazıdan sonra, büyüklerle konuştuktan sonra, piyasadaki çalışan insanlardan sonra bu sorulara cevap verecek bir özet çıkartabildim sonunda.
Tüm araştırmalarım sonunda nerede çalışmalıyım sorusunun cevabını söylüyorum size:
Gönlünüzün istediği yoldan gidin.
İnanın o kadar fazla parametre var ki, nerede çalışmalıyım gelecekte ne yapmalıyım sorularının hiç bir zaman kendinizi tatmin edecek cevabını bulamıyorsunuz. O yüzden bırakın araştırmayı, soruşturmayı başkalarından fikir almayı. Kendinize dönün. Aynaya bakın ve şunu sorun: “10 yıl sonra nerede olmak istiyorum?”. İlk aklınıza gelen, sizi heyecanlandıran ilk düşüncenizi gerçekleştirin. Gerisini düşünmeyin.
Noktaları ileriye bakarak birleştiremezsiniz, onları sadece geriye baktığınızda birleştirebilirsiniz.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
ABE.
Bu yazıya gerçekten bir cevap yazmak istiyorum.Yeni mezun-taze master öğrencisi olarak yazıyorum.Çoğu kişinin yaşadığı mezun depresyonunu masterımın 2.ayında buram buram hissediyorum.Şuan gerçekten ben neden buradayım?Neden master yapıyorum?Ne işe yarayacak? gibi düşünceler içinde kendimi bunalmış halde buluyorum.Kendi yolumu çizmek konusunda inanılmaz zorlanıyorum çünkü bir yanım -hatta büyük bir yanım- mantığımla hareket edip buradan göçmem gerektiğini söylerken, diğer yanım ailemi bırakmamam gerektiğini söylüyor.En kötüsü de bu noktada önüne set çekilmiş gibi hissediyor olmak.Gönlünün istediği şeyi yapmak için birilerini kırmamaya çalışmak, ve inanılmaz zor bir ikna sürecine girmek benim için ağır bir yük.Evet keşke iş hayatımda canımın istediğine göre karar verebilsem.Ama ne yazık ki sizin için çoktan bileti kesmiş birilerinin olması gerçeği diye bir durum var.Herneyse…Eğer biliyorsan bunun için minimum sarsıntıyla süreci atlatabilecek bir çözüm lütfen paylaş.
Eğer ailenin sağlıksal bir problemi yoksa, yapmak istediğin şeyin senin için ne kadar önemli olduğunu en samimi duygularinla onlara anlat ve gerçekleştir. Başta çok kizsalarda sonra seni anlayacaklar. Onlarda senin yaşında senin gibi hissettiler sadece anne baba içgüdüleri şu anda daha fazla olduğu için net izin vermiyorlar. Denemekten vazgeçme hocam.
Deniyorum simdilik biraz calkantili bir surec ama umarim gececek.tek sorun psikolojik olarak boguluyor hissetmek.onun icin henuz bir cozum yolu gelistiremedim.zamani beklemek cok yorucu.
hocam bu sureci hepimiz bir gun yasiyoruz, her sey zamanla yoluna girecek